"But you're afraid. Your heart hears it, but your mind doubts. Like a gloomy sky, it draws inward. You feel like a stranger overlooking Istanbul from afar. You see it, but you don’t belong. The call is real, but perhaps it's too soon for you... A veil within, a faint trembling, maybe the fear of a child…" "Ama korkarsın. Kalbin duyar ama aklın şüphe eder. Kasvetli bir gökyüzü gibi çekilir içine. İstanbul’a tepeden bakan bir yabancı gibi hissedersin kendini. Görürsün ama ait değilsindir. Çağrı gerçektir ama senin için erken gibi... İçinde bir perde, bir türtünme hissi, belki bir çocuğun korkusu..."